V.A.V.O. 1941 - 1964

"VAN SCHOONHOVEN NAAR UTRECHT, NAAR POOLCIRKEL OF GRIEKENLAND, 'T KON EENS ALLEMAAL PER V.A.V.O. (door C.J.de Koning 1973)

In het navolgende artikel wil ik trachten het "Opgaan, Blinken en Verzinken" van de V.A.V.O.
te Schoonhoven te beschrijven. Voor een overzichtelijke samenstelling heb ik gemeend de geschiedenis
als volgt te moeten indelen;
1-Het prenatale tijdperk, de afzonderlijke bedrijven van de heren Verhoef en van Iperen.
2-De lijndiensten Schoonhoven - Utrecht v.v.
3-Controverse V.A.V.O. / TP (Twee Provinciën)
4-Toerwagen, groeps- en ongeregeld vervoer.
5-U.V.O. nv. 1957-1968.
6-V.I.V.A.V.O. nv. 1959-1968.
7-Het VAVO-GREYHOUND concern vanaf 1964.
8-Het Wagenpark.

1-Het prenatale tijdperk.
De in 1941 opgerichte V.A.V.O. officieel geheten Vereenigde Auto Vervoer Ondernemingen
"van Iperen en Verhoef"te Schoonhoven, is ontstaan door de van hogerhand opgelegde samenwerking
tussen garage A. van Iperen te Schoonhoven en het bedrijf van de heren C.& W. Verhoef te Lopik, die sinds resp.1923 en 1924 een autobusdienst uitoefenden van Schoonhoven op Utrecht via Lopik, Jaarsveld, IJselstein en Jutphaas Eerst iets over het bedrijf van van Iperen, wiens busjes in den beginne slechts een maal per dag op Utrecht reden en wel van Schoonhoven afrit den Dam te 07.30u en van het Utrechtse stationsplein bij Gebr. Van der werf om 14.30u. De T Ford reed 1 ½ uur over het traject. De tweede bus waarover van Iperen beschikte verzorgde, weliswaar op kleine schaal, toen al streekverzorgende functie, leest U maar;
Op maandag om 07.00u en dinsdag om 05.00u reed deze bus uit Schoonhoven langs de
dorpen aan de Lekoever rechtstreeks naar de Veemarkt te Rotterdam, in concurrentie
met de bootdienst van de "Reederij op de Lek " De dinsdagse dienst is nog tot 1955
gehandhaafd, en zo zag men op de Rotterdamse Veemarkt tussen al het zwart- en roodbond
vee een geel groene V.A.V.O. bus staan wachten tot de markt ten einde was.
Op woensdag haalde deze bus de reizigers van de rondom Schoonhoven liggende dorpen
op om hen in staat te stellen de markt aldaar te bezoeken, vertrokken werd om 08.30u
en na Willigen Langerak, Lopik, Cabauw en Zevender doorkruist te hebben arriveerde het
busje om 09.30u in Schoonhoven, waarvandaan om 12.30u weer de terugreis werd ondernomen.
Donderdag werd er weer marktdienst gereden en wel twee maal v.v. op Gouda langs de Vlist
en Haastrecht. In de dienstregeling stond met dikgedrukte letters als "Selling Front"
OVERAL INSTAPPEN Aangegeven, desondanks stond men in 45 minuten op de Goudse markt.
Op vrijdag werd alleen de lijndienst gereden en waarschijnlijk is dit destijds de revisiedag
Op zaterdag werd de lijn naar Utrecht versterkt, omdat daar ook weer markt was.
Een extra bus vertrok dan om 06.00u uit Schoonhoven en om 13.00u uit Utrecht. Op zondag werd
aanvankelijk niet gereden. Naast het busbedrijf verhuurde men ook taxi`s en al snel kwamen er
ook toerritten, in de reisgids van 1937 lezen we, dat het reisbureau was gevestigd aan de
voormalige Noordblaak in Rotterdam, waar men zich o.a. kon opgeven voor een rit door de
bollenvelden à fl. 1.50, Voor een 2 daagse tocht naar Dinant en Han ã fl. 17.50, voor de
duurste reis legde men fl. 135.00 op tafel en dan mocht men mee met een 13 daagse reis door
midden Europa met een bezoek onder meer aan Wenen en Boedapest, en alles met volledige verzorging.
De bussen van garage van Iperen waren geel met een bruin dak. Uit oude aantekeningen en waarnemingen is betreffende van Iperens wagenpark nog het volgende te reconstrueren;

Nr	kenteken	Merkcarr.	Zitpl.	In dienst
5	HZ37637	Opel den O	23 à 25	1935
6	HZ37638	Chevrolet	20+	1935
7	HZ70257	Bedford		1936
8	H37631	Chevrolet	20	1936
9	H38425	Opel Beynes	28+	1938
10	H38426	Opel Beynes	28+	1938

De wagens 9 en 10 vormden een serie en toerden veel.
Dit wagenpark, behalve een der Chevrolets vormden van Iperens inbreng in de V.A.V.O.
tussen garage A. van Iperen te Schoonhoven en het bedrijf van de heren C.& W. Verhoef te Lopik,
die sinds resp.1923 en 1924 een autobusdienst uitoefenden van Schoonhoven op Utrecht via Lopik,
Jaarsveld, IJselstein en Jutphaas

Het bedrijf van de Gebr. Verhoef, aanvankelijk gevestigd in Lopik, kwam later ook naar Schoonhoven.
Een mede exploitant Brokking trok zich terug. Samen met van Iperen reed men in 1927 reeds op werkdagen
6 à 8 maal en op zondagen 2 maal per dag heen en weer tussen Schoonhoven en Utrecht. Verhoef kleurde
zijn wagenpark donkerblauw met grijs

Nr	kenteken	Zitpl.	In dienst
?	HZ26007	Diamond T	?	1933
4	HZ26008	Citröen	20	1934
5	HZ26009	Diamond	21	?
4	HZ26008	Diamond	20	1938
?	HZ26006	Diamond	28	1939

2. De lijndienst Schoonhoven - Utrecht v.v.

Zo ontstond in 1941 door de verplichte fusie de V.A.V.O. , met een chauffeurskorps bestaande uit 8 man.
De eerste jaren ( toch al moeilijk bij samengaan van verschillende bedrijven ) waren extra moeilijk daar
i.v.m. de oorlogsjaren steeds meer vervoersaanbod verwerkt moest worden met steeds minder rijklaar materiaal.
Al snel na de bevrijding kon de dienst van de Zilverstad op de Domstad heropend worden met de overgebleven bussen en met noodbussen, maar hierover meer in hoofdstuk 8.
De groei van de lijndienst manifesteerde zich het best in de hier volgende statistiek.
In de Valk dienstregeling kreeg de lijn de letter E toebedeeld, vanaf 1949 - 1956 in de CAP dienstregeling
21 en daarna 25. In 1957 verlaat de V.A.V.O. het aloude beginpunt op de Dam in Schoonhoven om dieper in de
nieuwbouw door te dringen. Het vertrekpunt wordt dan de Adam van Vianenstraat. Per 14 december 1960 startte er
op woensdag en op zaterdag een pendeldienst van Schoonhoven langs de Lekdijk naar Lopik, waar op de dienstbus aansluiting
werd gegeven, deze pendeldienst reed 4x v.v.
Op 1 februari 1943 schreef de CVP nogmaals aan de V.A.V.O. dat de termijn waarbinnen zij tot zelfstandige
bediening van haar lijn werd toegelaten teneinde liep, zodat zij wenste dat de onderhandelingen met de TP tot spoedig resultaat zouden leiden. Door de abnormale oorlogsomstandigheden werden geen verdere resultaten bereikt, echter speelde ook het feit,
dat inmiddels de heer W.C.van Iperen (zoon van de oprichter) het roer had overgenomen, een belangrijke rol. Hoewel het ging om overdracht van de lijndienst concessie (het groeps en ander vervoer bleef buiten beschouwing)
wenste de V.A.V.O. begrijpelijker wijs haar historische rechten niet zonder slag of stoot prijs te geven. Integendeel de heer van Iperen wenste juist uitbreiding van het V.A.V.O. lijnennet, en zag in gedachte de groene Krimpener- en Lopikerwaard al gestoffeerd met geelgroenestreekvervoerbussen. Deze kleuren paste goed bij het landschap, maar de CVP had nu eenmaal bepaald dat de kleuren in deze streek blauw
zou zijn en blijven. Om zijn plan te verwezenlijken ontpopte de heer van Iperen zich als een grote promotor van de VALK (Vereenigde
Autovervoer in Lopiker- en Krimpenerwaard) Deze stichting werd op 18 augustus 1945 opgericht met als directeur de heer van Iperen, en gevestigd op het zelfde
Vele militairen werden vervoerd, daar jarenlang het Regiment van Heutsz in Schoonhoven gevestigd was.
Ook werden de dorpen langs de lijn steeds meer door Utrechtse forensen bewoond, en dat alles kwam de lijndienst
zeer ten goede.

In 1965 werden vervoerd
Gewone reizigers	371.356
Abonnementshouders	136.930 (reisdagen)
Totaal	508.286

Vanaf 1955 waren tussen Ijselstein/Juthaas en Utrecht v.v. retourbiljetten afgegeven door TP of V.A.V.O. over en weer geldig,
dit gold tevens voor TP of CAP dagkaarten.

TOTAAL AANTAL SLAGEN PER DAG SCHOONHOVEN UTRECHT V.V.
M.I.V.	M t/m VR	Za	Zo	Wo
030346	22	22	6
101146	24	24	12
040547	24	26	14
191047	24	28	14	26
090548	30	30	20
101048	34	34	22
170149	38	42	26
021049	38	41	26
140550	40	41	30
081050	38	40	30
200551	40	41	30
071051	39	40	30
180552	40	41	30
010255	47 (7)	48 (7)	30
220555	48 (8)	47 (8)	30
080156	49 (9)	49(10)	30
030656	50 (12)	50 (13)	30
310559	50 (12)	50 (13)	31 (1)
021060	50 (17)	50 (17)	33 (15)
280561	50 (17)	50 (18)	34 (15)
011061	51 (18)	50 (18)	34 (15)
270562	51 (17)	46 (14)	33 (14)
260563	51 (18)	46 (14)	36 (15)
300565	51 (18)	45 (14)	36 (14)
220566	51 (15)	45 (11)	34 (14)

De cijfers tussen de haakjes geven het aantal snelritten via de provinciale wegen aan.
De normale rijtijd ongeacht of via Cabauw/Lopik, dan wel via Willige/Langerak gereden werd,
was naar Utrecht + 70 min. En van Utrecht + 60 min. De snelritten deden het gemiddeld in 45 min.

3.Controverse V.A.V.O. - TP

In de tijdelijke vergunning die de CVP op 27 april 1942 aan de V.A.V.O. verleende voor de uitoefening
van de lijndienst werd bepaald, dat het traject Schoonhoven - Utrecht v.v. binnen zeer korte tijd als onderdeel van het aan de TP toegewezen vervoersgebied geëxploiteerd moest worden.
Op 1 februari 1943 schreef de CVP nogmaals aan de V.A.V.O. dat de termijn waarbinnen zij tot zelfstandige bediening van haar lijn werd toegelaten teneinde liep, zodat zij wenste dat de onderhandelingen met de TP tot spoedig resultaat zouden leiden. Door de abnormale oorlogsomstandigheden werden geen verdere resultaten bereikt, echter speelde ook het feit, dat inmiddels de heer W.C.van Iperen (zoon van de oprichter) het roer had overgenomen, een belangrijke rol. Hoewel het ging om overdracht van de lijndienst concessie (het groeps en ander vervoer bleef buiten beschouwing) wenste de V.A.V.O. begrijpelijker wijs haar historische rechten niet zonder slag of stoot prijs te geven. Integendeel de heer van Iperen wenste juist uitbreiding van het V.A.V.O. lijnennet, en zag in gedachte de groene Krimpener- en Lopikerwaard al gestoffeerd met geelgroenestreekvervoerbussen. Deze kleuren paste goed bij het landschap, maar de CVP had nu eenmaal bepaald dat de kleuren in deze streek blauw zou zijn en blijven. Om zijn plan te verwezenlijken ontpopte de heer van Iperen zich als een grote promotor van de VALK (Vereenigde Autovervoer in Lopiker- en Krimpenerwaard) Deze stichting werd op 18 augustus 1945 opgericht met als directeur de heer van Iperen, en gevestigd op het zelfde adres als de V.A.V.O. Doormiddel van de VALK probeerde hij nu met medewerking van collega exploitanten iets groots op te zetten, iets wat aanvankelijk enigszins scheen te lukken, maar uiteindelijk door een vastberaden houding van CVP en TP mislukte. Het enige (maar niet te verwaarlozen!) resultaat was, dat de oorspronkelijke lijn op Utrecht, samen met die van van Eldik (Gouda – Lekkerkerk v.v.) bleef rijden. In de Krimpenerwaard diende een ringlijn, die de plaatsen Gouda-Gouderak-Ouderkerk a/d IJsel, de beide Krimpens-Lekkerkerk-Berkenwoude-Gouda, in VALK handen te komen, en wel als volgt;

1; door inschakeling van de nv A.O. "De IJsel"(G.Stam & co) inderdaad reed er 1 geel groene bus, en 1 idem
"Bellewagen" korte tijd Gouda-Oudekerk-Krimpen a/d IJsel, doch snel zocht de heer Stam nauwere samenwerking met de TP. 2; door inschakeling van het bedrijf van de wed. van Eldik, dat van Gouda op Lekkerkerk reed.
Ook hier dus geelgroene bussen met blijvende kleur omdat deze firma in de herfst van 1946 eigendom werd van de V.A.V.O.
3; door het ontbrekende gedeelte Krimpen a/d IJsel-Krimpen a/d Lek-Lekkerkerk te annexeren, wat de VALK twee dagen na haar
oprichting deed, zonder toestemming van de RVI, waren de dienstregelingen al verspreid. Hiermee had men echter geen succes en door deze handelswijze ontstond een geprikkelde stemming bij TP en overheid.

Via een omtrekkende beweging probeerde de V.A.V.O. ook vanuit de Lopikerwaard Gouda binnen te komen, en probeerde men de lijn Ijselstein-Gouda in handen te krijgen.In Ijselstein konden de bussen dan doorgevoerd worden naar Utrecht. Het was de heer G.Kwakernaak die tot 1941 met een paar bussen tussen IJselstein en Gouda reed en inderdaad had hij wel eens oriënterende gesprekken gevoerd met de V.A.V.O. directie. Hij droeg zijn consessie echter vrijwillig over aan de TP, en die was uiteraard niet bereid zich hier terug te trekken. Zo lukte het dus niet om Gouda-Utrecht in VALK/V.A.V.O. handen te krijgen. Toch reden er tussen deze twee steden ook eens geelgroene bussen en wel via Oudewater, nl die van de heren Blom&Zanen (thans VAGU) eveneens deelnemers in de VALK combinatie. Doch deze heren wensten bij nader inzien geen al te intensieve samenwerking. De groene daken werden al snel blauw geschilderd en de VALK emblemen verdwenen van hun wagens.
In de Schoonhovense Courant van december 1946 verschijnt dan de aankondiging dat de TP de lijn
Schoonhoven-Utrecht v.v. zal gaan bedienen, maar in die zelfde krant, en wel op 24 december 1946
deelt de TP mee, dat de overname van de dienst op last van de CVP tot later datum is uitgesteld.


Op 20 januari heerst er vreugde in het V.A.V.O. kamp, uit Den Haag is de vergunning ontvangen om de
busdienst tijdelijk voort te zetten. Dat tijdelijk soms rekbaar kan zijn is ook hier bewezen, het werd 20 jaar.
Na dit alles werd de stichting VALK samengevoegd met de R.A.V.(Rijnlandsche Auto Vervoer) en de S.V.O.
(Stichting Vervoer Ondernemingen) tot de veel bekendere stichting C.A.P.
In de loop der jaren werd de stemming tussen de rivalen TP en V.A.V.O. gelukkig wat prettiger, wel werden er nu en dan eens speldenprikken uitgedeeld over verkorting van rijtijden met 5 minuten, of spitse omkeer tijden te Utrecht, of over een paar slagen teveel op het gezamenlijke traject IJselstein-Utrecht v.v. maar men leerde met elkaar te leven. Op 1 november 1968 komt dan toch de dag, dat de TP van Schoonhoven naar Utrecht rijden mag, doch hierover meer in hoofdstuk 7.

4.Toerwagen,groeps- en ongeregeldvervoer.

Waarschijnlijk gestimuleerd door het feit dat de basis van het bedrijf (de lijndienst) wellicht eens stilgelegd zou worden, zette de V.A.V.O. directie zich van de oprichting af geheel in voor uitbreiding van het ongeregelde en toervervoer. In de oorlog had men reeds wat werk voor de DUW en door een tekort aan wagens werd bij J.Verhoef in Driebrugge een bus gehuurd, nl de Diamond 1 die met het opschrift “Driebrugge-Utrecht”dagelijks reed vanaf Rozenburg naar minder gevaarlijke plaatsen, teneinde een gedeelte van de bevolking `s avonds van, en `s ochtends weer naar, huis te rijden ivm nachtelijke luchtaanvallen. Na de oorlog werden onderdelen van deze bus verspreid teruggevonden in de omgeving van Hoek van Holland en weer tot bus getransformeerd. Vanaf 1946 werd voor vele bedrijven, ook buiten de waarden en vooral in Rotterdam het personeelsvervoer geregeld, aanvankelijk veel met oude legerwagens, waarop een houten noodcarrosserie stond.
Eerst parkeerden de groepsvervoerwagens veel in Rotterdam Feyenoord bij het Poortgebouw, later werd er tussen Rotterdam en Schiedam aan de maas een garage gehuurd.
Slechts een paar van de bedrijven of instellingen waarvoor werd gereden noemen we; Werkspoor nv te Zuilen, ver.Glasfabriek, waarvoor 1 bus jarenlang 3 slagen per dag Woerden-Alphen-Schiedam v.v. maakte, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het Utrechts Byzantijns koor enz. enz.
Tipten we in hoofdstuk 1 al even aan dat er tot 1955 op dinsdag een vaste lijn voor de marktdienst op Rotterdam was, ook was er een op woensdag nl naar de veemarkt in `s Hertogenbosch. Deze activiteiten sneuvelden door de toenemende aard van het eigen vervoer. Dat de toerwagen afdeling zo`n enorme vlucht heeft genomen is vooral voor een groot deel te danken geweest aan de opdrachten die de V.A.V.O. reeds vanaf 1948 ontving van de Nederlandse Reisvereniging, honderden ritten zijn er in opdracht van deze toeroperator gemaakt. En ook andere kwamen, gebruik makend van het comfortabele materiaal dat er steeds in dienst werd gesteld, de Zuid Europa stichting, de Christelijke Reisvereniging, Hooyman&Schuurman, en later ook de buitenlandse Caravan tours, Continental Trailways, Kim tours, Stop tours uit Californië en ga zo maar door.
Regelmatig deed de V.A.V.O. mee aan de “Semaine Internationale du Car” te Nice en sleepte men bekers in de wacht, o.a. in 1956, wagennr 73 (chff H.vd Vaart) 1957 wagennr 79 (chff G.J.vd Camp) en 1959 met wagennr.88. Het is niet overdreven te stellen, dat de V.A.V.O. bussen bekende verschijningen waren van de Poolcirkel tot Griekenland, en van Sicilië tot Rusland.
Nog wonderlijker wordt het ons te moede wanneer we ons realiseren, dat al deze activiteiten geleid werden vanuit een piepklein kantoor in een tot garage omgebouwd schoolgebouw.
Teneinde de toeractiviteiten in eigen beheer te doen toenemen waren er kortere of langere tijd eigen reisbureaus gevestigd te Gouda aan de Lange Tiendweg, te Utrecht aan de Moreelselaan, later Tunnelweg, te Rotterdam aan de Stieltjesstraat, ook werden er zogenaamde rayon vertegenwoordigers aangesteld te Gouda, Rotterdam, Vlaardingen, Utrecht, Amsterdam zuid en noord, Den Haag en het Gooi. Als we al deze activiteiten zo op een rij zetten, is het niet verwonderlijk, dat het Amerikaanse Greyhound concern in 1964 wel iets zag in dit bedrijf.

5.Utrechtse Vervoer Onderneming nv 1957-1968

Uitbreiding van het werkterrein was steeds het doel dat de V.A.V.O. voor ogen stond
. Toen zich in het voorjaar van 1959 de mogelijkheid voordeed om van CAP collega W.de Haas
(KABO) te Vleuten zijn lijndienst Kockengen-Utrecht v.v. over te nemen, werd dit gedaan, daarvoor werd een nieuwe nv gecreëerd met de veelbelovende naam Utrechtse Vervoer Onderneming (UVO) Ondanks deze naam is het werkterrein van de UVO beperkt gebleven tot het exploiteren van
bovengenoemde lijndienst met van het moederbedrijf afkomstige wagens. Begonnen werd met de 43, 49 en 50, die hun 7 vette toerjaren achter de rug hadden en hun
volgende 7 magere jaren grotendeels tussen Utrecht en Kockengen zouden slijten. Op slechts een wagen (de 67) constateerde ik ooit als firma naam "UVO-Utrecht", schokkende
dingen zijn er van het bedrijf niet te melden. De frequentie werd door de UVO wat opgevoerd: later werd het beginpunt te Utrecht CS geruild
met dat van de V.A.V.O. en stationeerde de UVO naast de zogenaamde buurtsporen uitgang van CS. Al met al is de jongste loot aan de CAP stam nooit tot volwassenheid gekomen,

Maarse & Kroon, die eens nog geïnteresseerd was in het traject kon met moeite bewogen worden de exploitatie per 1 november 1968 over te nemen.

6. V.I.V.A.V.O. nv 1959-1968

In maart 1959 werd opgericht “Van Iperen en Verhoef Autovervoer Ondernemingen” V.I.V.A.V.O. nv eveneens gevestigd te Schoonhoven, en tot doel hebbende het exploiteren van vervoers- en handelsondernemingen. Het maatschappelijke kapitaal bedroeg fl. 16000, - en hiervan werd deelgenomen door de heer van Iperen, tevens directeur voor 62 ½ % en de heren W.Verhoef te Schoonhoven, en J.Verhoef te Driebrugge, elk voor 18 ¾ %. Uiteindelijk werd de V.I.V.A.V.O. thans exploitant van de lijndienst op Utrecht, en dat werd als zodanig in de dienstregeling vermeld. We hebben nu dus V.A.V.O. als moederbedrijf met daarnaast de dochters van Eldik, U.V.O. , en V.I.V.A.V.O.

7. Het VAVO-GREYHOUND CONCERN VANAF 1964

In 1964 verwerft, na een jaar van geheime onderhandelingen en via bemiddeling van een bekend Londens bankiershuis “The Greyhound Corporation”in San Francisco USA een belang van 80 % in het kapitaal van de V.A.V.O., dat voortaan “VAVO-GREYHOUND” nv zal heten, de heer van Iperen wordt president directeur en zegt tegenover de pers onder andere dat de nieuwe maatschappij een Nederlands bedrijf blijft, en dat men het roer zelf in handen zal houden, al komt er in de raad van commissarissen uiteraard ook een Amerikaan. Dit wordt de heer F.W.Ackerman, president van de Greyhound corp, die hier president commissaris wordt, hij brengt gelijk als commissaris een landgenoot mee, de heer TH.van Schelven, die reeds directeur van de Amerikaanse Greyhound in Europa is. Daarnaast worden de volgende Nederlanders commissaris; Mr. H.H.Nauta, Mr. D.A.Slager, en Mr. W.A.P.Thorn. Er zijn op dat moment 77 bussen, en ruim 100 man personeel in dienst, waarvan een gedeelte slechts als tijdelijke krachten. Het is de bedoeling dat de exploitatie van de dochterondernemingen normaal voortgaat, het vervoer van toeristen door heel Europa hoopt men echter sterk te kunnen uitbreiden, waartoe Greyhound Amerika haar kersverse dochter veel reizigers zal toespelen. Ook zal er een project om autobuslijnen door Europa te exploiteren (zoals Greyhound in Amerika doet) in studie worden genomen nemen. Vol verwachting kloppen vele harten, een en ander speelt zich dan ook af tijdens de Sinterklaastijd van 1964. Het ene persbericht luidt nog mooier dan het ander, zo zou er een nieuwe garage gebouwd worden, waarvoor de grond al gekocht zou zijn; er zouden grote aluminium bussen komen met het komfort dat de Amerikaan gewend is. Voor dit alles is veel nieuw personeel nodig, de sollicitaties rollen binnen. Het reeds geplaatste aandelenkapitaal van fl. 3,6 miljoen wordt op korte termijn tot bijna fl. 5 miljoen uitgebreid. Op de Lopikerstraat komt een nieuw kantoor (met telexaansluiting) Nieuwe bussen worden besteld, ruim dertig binnen twee jaar, alle van het merk AEC. Op oude en nieuwe wagens komt de naam VAVO-GREYHOUND in grote rode en strakke letters op voor-, achter- en zijkanten, gecompleteerd met de grijze windhond, zoals op de 5100 autobussen van het moederbedrijf in de VS. In 1966 verkrijgt de Greyhound Corp.
Ook de laatste 20% van het kapitaal van VAVO-GREYHOUND nv en wordt de heer Otto Kuneman, die een jaar eerder al directielid werd, president van het bedrijf. De naam van de heer van Iperen komen we hierna niet meer tegen. En zo toert men verder met de ruim 40 AEC wagens, waarvan vele airco en verstelbare stoelen bieden. Ook de tientallen wat oudere wagens leggen dapper hun kilometers af binnen, en tot ver over onze grenzen. Maar de enorme Amerikaanse toeristenmassa, die Europa wil zien komt (nog) niet, althans niet in de omvang, die verwacht werd, en de hoofddirectie heeft al snel uitgemaakt dat het bedrijf niet rendabel genoeg is. Zeer zeker de lijndiensten niet, die worden dan ook als eerste per 1 november 1968 afgestoten. Met 1 pennenstreek gaat de lijn op Utrecht, voor welke zo gestreden is, over naar de TP rayon Jutphaas, samen met een aantal chauffeurs en hun bussen.
De lijn Gouda-Lekkerkerk gaat met personeel en 1 bus over naar TP rayon Kinderdijk, de exploitatie van de Goudse stadsdienst wordt met 4 bussen en het personeel voortgezet door van Gog, en de UVO lijn komt in handen van Maarse & Kroon. Met 20 wagens blijft de toerwagenafdeling doordraaien, een directie woordvoerder weet op dat moment nog niet of de activiteiten uitgebreid dan wel ingekrompen worden.
De groepsvervoerafdeling was al voor een groot gedeelte tot stilstand gekomen, en de oudere wagens waren al snel verkocht. De meeste werknemers vonden een goed heenkomen.
Op 30 september gaat het resterende VAVO-GREYHOUND bedrijf weg uit haar geboorte plaats, de administratie gaat naar Amsterdam in een kantoor aan de Leidsestraat, de technische dienst gaat zetelen in een gehuurde garage op het industrieterrein te Montfoort. Inmiddels was de oude garage aan de Varkensmarkt al met de grond gelijk gemaakt. Nadat we in 1971 kunnen constateren, dat Van Maanen te Harderwijk het resterende bedrijf heeft overgenomen, lezen we nog in hetzelfde jaar dat de voormalige directeur de heer W.C.van Iperen op 61 jarige leeftijd plotseling is overleden. Het slot van dit drama in optima forma komt dan tot ons via een zakelijk persberichtje op 29 februari 1972, waarin staat dat de VIVAVO nv te Schoonhoven, VAVO-GREYHOUND nv te Amsterdam en het Autobusbedrijf A.M.van Eldik te Gouda ingevolge het besluit van de vergadering van aandeelhouders ontbonden is.

8.Het wagenpark.

Nadat we in 1971 kunnen constateren, dat Van Maanen te Harderwijk het resterende bedrijf heeft overgenomen, lezen we nog in hetzelfde jaar dat de voormalige directeur de heer W.C.van Iperen op 61 jarige leeftijd plotseling is overleden. Het slot van dit drama in optima forma komt dan tot ons via een zakelijk persberichtje op 29 februari 1972, waarin staat dat de VIVAVO nv te Schoonhoven, VAVO-GREYHOUND nv te Amsterdam en het Autobusbedrijf A.M.van Eldik te Gouda ingevolge het besluit van de vergadering van aandeelhouders ontbonden is. In 1941 begon de V.A.V.O. dus met de gecombineerde, en door de oorlogsomstandigheden geslonken
wagenparkjes van de aparte bedrijven van v.Iperen en Verhoef,hierbij waren oa: (zie hoofdstuk 1)

Nr	kenteken	Merkcarr.	Zitpl.	In dienst
5	HZ37637	Opel den O	23 à 25	1935
6	HZ37638	Chevrolet	20+	1935
7	HZ70257	Bedford		1936
8	H37631	Chevrolet	20	1936
9	H38425	Opel Beynes	28+	1938
10	H38426	Opel Beynes	28+	1938

Hierbij komt nog in 1942 een 24 persoons REO/Verheul (ex Buitelaar) en in 1944 de ex RET 76, Kromhout Verheul uit 1938 met 27 zitpl, 13 staanpl. die echter bij de V.A.V.O. nooit gereden heeft.